Safiye Başar
''...ve kadın incelikle işledi bohçasını, hayallerini umutlarını'', Sanatçı Saçı, Kumaş, 2017
Tahammül ve Tahayyül
İNSAN OLMANIN ZORLU ve ACILI ve KORKULU ve ÇOKLU ve YALNIZ SERÜVENİNDE
Bir başına kalsa “insan”
Bir ülkesi, bir denizi, bir adası.
Bir mevsimi, bir nehri olsa
Bir başına “biricik” yuvasında
Kendi silueti kendi sesi kendi kuytusunda bir o’nun korkusu olsa
YA DA ÇOK KALABALIK OLSA
…BAŞI YANI YAMACI
…Hiç kalmasa bir başına
İki avucunun arasında
Hiç duyulmasa gürültünün arasında
Sesi, iz’i, sözü
Bir uğultuda yutulsa….
Çok bilenlerin, çok sevenlerin, çok bağıranların, çok yakanların ortasında
Bir O’ na yer olmasa!
YA DA
Ne varsa bu günden Hemen şu andan itibaren
Çekilse bu gezegenden
Rengini, sesini, sözünü, tasını, kabını
Bakışını bomboş bıraksa… Kulağında yavan bir gıcırtıyla
Ve sen artık bir, biricik
Ya da sen kalabalık ve yanyana
Bir “ o toplanıp gitse”
Tahammül edebilir misin
Tahayyülü olmayan böylesi bir yere?
Arzu PARTEN
